بررسی اثر افزودنی های الکترولیت در تشکیل پوشش نانوساختار توسط فرایند اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی

در این پایان نامه تاثیر الکترولیت و اضافه کردن مواد جدید به الکترولیت برای بهبود خواص پوشش های ایجاد شده به روش اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی بر روی آلیاژ آلومینیم 1010 مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور ایجاد ساختار نانوکامپوزیتی برای بهبود مقاومت به خوردگی و سایش، نانوذرات si3n4 نیز به الکترولیت افزوده شده است. در سوسپانسیون آبی قلیایی (پایه سیلیکاتی) اثر افزودن پنج افزودنی مختلف در ولتاژ اعمالی، ریزساختار، ترکیب شیمیایی، مقاومت سایشی و خوردگی پوشش-های اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی با میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش پرتو ایکس، آنالیز عنصری و آزمون پلاریزاسیون سیکلی، آزمون سایش پین روی دیسک و ... مورد بررسی قرار گرفته است. افزودنی های بررسی شده عبارتند از: سولفات نیکل، سولفات آهن، سدیم سیترات، لانتانیم کلرید و استامینوفن کدئین. نتایج نشان داد جریان شاخه آندی نمونه های دارای افزودنی نیکل سولفات در الکترولیت نسبت به نمونه های بدون افزودنی، بین 70% تا دو دهه در بیشترین پتانسیل کاهش می یابد. با اضافه کردن افزودنی سولفات آهن به الکترولیت جریان خوردگی نمونه های پوشش داده شده با جریان ma/cm2 15 تا دو دهه کمتر شده است. جریان شاخه آندی نمونه های پوشش داده شده با جریان ma/cm2 25 تا 85% کمتر شده است. نتایج آزمون پلاریزاسیون سیکلی با اضافه کردن افزودنی سدیم سیترات به الکترولیت نشان داد که پتانسیل خوردگی به عنوان معیاری از تمایل به خوردگی در تمام نمونه ها با اضافه کردن افزودنی نجیب تر شده است. جریان شاخه آندی بهترین نمونه ی دارای افزودنی لانتانیم کلرید نیز نزدیک به 40% جریان آن در بیشترین پتانسیل کاهش یافته است. با افزودن استامینوفن کدئین به الکترولیت مشخص شد که پتانسیل خوردگی تا 70 میلی ولت نجیب تر شده و تمایل به خوردگی ازنظر ترمودینامیکی کاهش یافته است.